Żeglowanie po Morzu Północnym (wrzesień 2022)

Galeria - rejsy za nami

Co nam nie pasowało w tej Chorwacji?!

Jesienią 2022 roku zrealizowaliśmy przekładaną już kilka razy wycieczkę do Londynu. Za nami wiele rejsów po wodach Morza Śródziemnego i mgliste wspomnienia z bałtyckich przygód na pokładzie Zawiszy. Nie mogłem się doczekać tej wyprawy, w końcu miało dziać się sporo ciekawych rzeczy - śluzy, kanały, wody pływowe, farmy wiatrowe, ruty statków handlowych to rzadko spotykane atrakcje w basenie Morza Śródziemnego. 

Droga z do Amsterdamu przez holenderskie wody wewnętrzne przypomina mazurskie wakacje, tylko w trochę większej skali… Postój w stolicy Holandii daje możliwość szybkiego zwiedzenia miasta i wieczornego relaksu przy argentyńskim steku. Kolejny przystanek w IJmuiden to ostatnia możliwość odpoczynku, spaceru po plaży pełnej kitesurferów, czy zasmakowania fantastycznej chińskiej kuchni w restauracji Chi Ling. 

A teraz zaczyna się zabawa! Silny wiatr, krótka fala i wymagająca nawigacja szybko weryfikują umiejętności, odporność i radość wśród załogi. Jednak emocje, adrenalina i niezwykła przygoda pozwalają przetrwać kolejne wachty, podczas których mija się wiele farm wiatrowych, przecina niesamowicie ruchliwe ruty kontenerowców, czy przepływa przez kotwicowiska tych olbrzymich statków. Po ponad dobie w trudnych warunkach wejście w estuarium Tamizy przynosi ulgę i możliwość odpoczynku. 

Spokojna droga w górę rzeki jest wybawieniem po 24h skakania po falach. Wschód słońca odsłania niezbyt urocze przedmieścia Londynu, a załoga zamiast dumnego paradowania na burcie w galowych strojach… myje rufę. Tak dopływa się pod Tower Bridge, patrząc na zegarek i licząc kiedy będzie na tyle wysoka woda żeby udało się wślizgnąć do mariny i zejść na ląd. 

Zwiedzanie Londynu pozwoli na chwilę zapomnieć o przebytej podróży. Każdy znajdzie w tym mieście coś dla siebie. Zabytki, knajpy, puby, lotnisko z tanimi biletami do Krakowa… 

Powrót z zaplanowanym postojem w Ramsgate jest bardzo przyjemny. Po prostu wiadomo, że to jeszcze nie dzisiaj będzie się działo. Klimatyczna mieścina, lokalny pub późnym wieczorem, english breakfast następnego ranka - do takiej Wielkiej Brytanii mogę wracać.

Samochody zaparkowane są w Holandii, jakoś trzeba tam dopłynąć. Wiatr słabszy, fala jakby mniejsza, ale prąd nie sprzyja, a farmy wiatrowe z kursu kolizyjnego nie chcą się odsunąć. Jedynym pocieszeniem są degustacyjne deski suchego chleba przygotowywane przez Kapitana. Czterogodzinna wachta mija, a lądujesz praktycznie na tej samej pozycji. Frustrujące jak cholera. Idziesz spać, kalkulując że jak się obudzisz, to… może jeszcze poleją w barze w IJmuiden kolejkę Jeager’a… Budzisz się, a brzegu dalej nie widać. Tylko te… wiatraki. 

Po ponad 50 godzinach nieprzerwanego rejsu tankujemy diesel’a. Każdy wyskakuje na ląd po drobne zakupy na wieczór na wypadek gdyby zamknęli portowy bar. Kilka długich chwil później cumy rzucone, załoga padła, a zimne buteleczki z tankstelli pojechały jednak do Polski. 

W trakcie rejsu wszyscy zastanawialiśmy się co nam nie pasowało w tej przysłowiowej Chorwacji… Po co sobie to robimy jeszcze za to płacąc. Wracając do domu nie sądziliśmy, że będziemy chcieli jeszcze raz popłynąć na zimne wody Morza Północnego. Po tygodniu w pracy zastanawialiśmy się jednak czy nie popłynąć latem, a po kolejnych dniach byłem pewien, że marzec też będzie dobry - byle nie spać tym razem na dziobie. 

Prawda jest taka, że była to ogromna (choć wymagająca) morska przygoda, w trakcie której nauczyliśmy się więcej niż podczas wszystkich chorwackich wakacji. Na takie rejsy nie pływają ludzie z przypadku - nigdy nie trafiła nam się tak zgrana, odpowiedzialna i pewna załoga. To była ogromna przyjemność móc sobie zaufać i liczyć na siebie w tych trudnych warunkach. Nie wypada też nie wspomnieć o nienagannej organizacji rejsu i wspaniałym towarzystwie Kasi oraz Petera.

Bartek