Rejs morski (Chorwacja, maj 2014, s/y "Sakurin")

Galeria - rejsy za nami

Kurs na chorwackie starożytności

Trasę naszego rejsu wyznaczały perły chorwackiego wybrzeża, Zadar, Mali Lošinj, Pula, Osor, Rab Pag i Nin. Tak ułożona trasa pozwoliła nasycić zarówno pasje żeglarskie jak i pęd ku poznaniu chorwackich starożytności.

W Zadarze chadzaliśmy po pozostałościach antycznego forum, otaczającego dziś kościół św. Donata i ruinach kapitolu, ukrywających się pośród nowszej zabudowy. Zainteresowały nas kolumny antyczne, wystające z fundamentów i ścian kościoła św. Donata. Jak widać, średniowieczni budowniczowie nie grzeszyli pietyzmem w stosunku do sztuki antycznej..

Kolejna porcja doznań estetycznych doznań czekała na nas w Puli, gdzie zwiedzaliśmy amfiteatr, forum ze świątynią Augusta, pozostałości antycznych umocnień, rzymskie mozaiki.. Zaciekawił nas tutejszy ratusz, którego „przerobiono” w średniowieczu z antycznej świątyni. Do dziś w jego tylnej zewnętrznej ścianie widoczne są duże partie starożytnych murów..

W Osorze, jak zwykle, czekała na nas publiczność, zgromadzona przy moście zwodzonym. Podnoszenie konstrukcji i parada płynących pod nią kanałem jachtów stanowi nie lada spektakl, na który nadciągają widzowie rekrutujący się spośród turystów i miejscowej ludności. Osor, dziś niewielka miejscowość, dawniej był znaczącym miastem, stanowiącym ośrodek handlu i siedzibę biskupstwa. Kres świetności położyły najazdy genueńskie w XV w. Symboliczną wymowę ma niewielki cmentarzyk, położony na uboczu, pośród drzew.. kryjący pozostałości dawnej katedry..

Największe wrażenie zrobił na nas Rab niezrównaną panoramą roztaczająca się od strony morza. W miarę zbliżania się do miasta coraz wyraźniej rysowały się przed nami kontury imponujących umocnień i wież zabytkowych kościołów.

Przed wejściem do portu stanęliśmy chwilę na kotwicy w zatoce św. Eufemii, znanej ze znajdującego się w jej głębi klasztoru franciszkanów. Załoga podzieliła się tu na zwolenników cielesnych rozkoszy i duchowych. Pierwsza grupa, pozostawszy w pobliżu jachtu, trawiła czas na kąpieli i kambuzie. Druga część załogi, ta bardziej uduchowiona, zwodowała ponton i ruszyła nim w stronę zabudowań klasztornych.

Jako kolejny punkt morskiej wyprawy zaplanowany był, stosunkowo rzadko uczęszczany przez żeglarzy, Nin. W tym miejscu pojawiła się wątpliwość, z której strony opłynąć Pag. Stabilne i łagodne warunki pogodowe czyniły pokusę, by popłynąć kanałem, biegnącym po wschodniej stronie wyspy. Tak też uczyniliśmy. Trasa była wyjątkowo malownicza. Płynęliśmy stosunkowo wąskim kanałem. Po wschodniej stronie wznosiły się łańcuchy górskie, przykryte miejscami chmurami i mgłą. Od zachodu roztaczał się księżycowy krajobraz Pagu, szarego i ogołoconego z roślinności przez wiejącą tu często borę. Po drodze wpłynęliśmy do Paskiego Zalewu, nad którym usytuowane jest miasto Pag i przycumowaliśmy na chwilę przy kei. Wtem zabrzmiały trąby i fanfary. Niestety, jak się niebawem okazało, kolorowo ubrani muzykanci nie trąbili, by uczcić nasze przybycie, ale z okazji obchodzonych tu uroczystości pierwszomajowych. Skwapliwie „załapaliśmy się” na rozdawaną na nabrzeżu portowym fasolkę i wino.

Ostatnim punktem rejsu był Nin, w średniowieczu siedziba władców Chorwacji, obecnie małe miasteczko, stosunkowo rzadko odwiedzane przez żeglarzy. Zwiedzaliśmy tu ruiny świątyni antycznej i perełki architektury romańskiej.

Posejdon był nader łaskawy, zsyłając dobrze wyważoną aurę, idealną do spokojnej żeglugi. Obraz naszego rejsu byłby niepełny, gdyby nie wspomnieć o kulinarnych doznaniach, którym oddawaliśmy się z lubością podczas wieczornych spacerów po urokliwych zaułkach chorwackich miast i miasteczek. Nikt nie potrafił oprzeć się dobiegającym zewsząd aromatom grilowanych ligni i duszonych w winie skorupiaków. A potem rządził Bachus, hojnie polewając malwaziją..

Jola Szczepańska
autorzy zdjęć: Jola i Piotr Szczepańscy